پايان نامه های ما دانشجویان

چند روزی است که به شدت درگیر پایان نامه هستم و کمتر وقت می کنم در وبلاگ چیزی بنویسم. یکی از دوستانم هفته پیش پیشنهاد پژوهشی خود را برای پایان نامه ارایه کرد، ولی آن در شورای دانشکده رد شد. راستش همیشه با خود فکر می کردم، در مقطع کارشناسی ارشد ما باید یک سری از دانش ها را داشته باشیم و برای همین همواره تلاش کرده ام که در زمینه های ضروری مثل روش تحقیق، آمار و... چیزی از دیگران کم نداشته باشم. اما وقتی پیشنهاد پژوهشی همکلاسی خود را دیدم، تازه متوجه عمق فاجعه شدم. راستش من تاکنون هیچ گاه پارادوکس هایی به این معنی داری ندیده بودم. فکرکنید نوع تحقیق پس رویدادی، هدف ها و سئوال ها از نوع همبستگی و روش پژوهش شبه آزمایشی و در نهایت آزمون آماری مورد استفاده تی-استیودنت باشد. واقعاً یک آش به تمام معنا که هیچ چیز آن درست نیست. من پیشنهاد پژوهشی را از همکلاسیم گرفتم و اصلاحاتی را به او گوشزد کردم، ولی استاد راهنما با نظر من موافق نبود، برای همین یک ساعت با او بحث کردم ولی نتیجه اش فقط خراب شدن اعصاب من بود. شاید در اینجا لازم است علاوه بر ضعف استاد راهنما به ناتوانی دانشجویان کارشناسی ارشد هم اشاره نمود. اگر واقعاً این دانشجو از مباحث روش تحقیق و آمار آگاهی داشت اجازه می داد که چنین طرحی برای تصویب به دانشکده و یا حتی شورای گروه ارایه شود. نمی دانم بهتر است که شما خود قضاوت کنید که واقعاً تقصیر این همه

اشتباه با کیست؟ نظر خود را برای بنویسید