تغيير روند در توليد وعرضه و دسترسي به دانش ها، چگونگي پردازش، بهره وري، ذخيره سازي و انبار كردن آن، بي شك در همه جوانب مرتبط با دانش تغييراتي را در بر خواهد داشت و از آن جمله تغييرات در سيستم تعليم و انتقال آن به نوآموزان فضاي آموزشي، معلمان، استادان و كادر تعليم و تربيت است. سيستم و ارگان تعليم و تربيت و آموزش بايد به گونه اي مجازي و سايبرنتيك يا كنترل از راه دور و فرماني شدن دستگاه ها و با تكيه بركامپيوتر و سيستم ارتباطاتي يا اينترنت شكل بگيرد و هيچ نيازي به تجمع و صرف وقت براي هماهنگي ميان اجزاء نداشته و در هر لحظه از زمان و در هر نقطه از مكان در دسترس باشد، ولي نگراني هايي در اين زمينه وجود دارد كه مربوط به دور بودن دانش آموزان از كانون تعليم و تربيت ونبود آن ها به گرد معلم و ارتباط مستقيم آن ها با هم و معلم است، كه ميزان ايمني تربيت وتضمين صد در صد آن را دشوار مي كند و فردگرايي را كه بحراني انساني در عصر ارتباطات از راه دور شده رواج داده واين منجر به همان مجازي بودن ارتباطات و به دنبال آن مجازي شدن احساسات و عواطف و در نهايت مجازي شدن عشق مي شود و افراد خود را پس از چندي در ميان انبوه تنها در انزوا و دور افتاده مي بينند. آموزش ها و درس هاي لازم بايد به گونه هاي سازگار با محيط نرم افزاري درآيند، كه متأسفانه به صورت صفحات خشك ديكته شده در مي آيند و در محيط اينترنت در دسترس دانش آموزان قرار
مي گيرند و اين نيز خستگي و ملالت و روزمره گي خاص خود را به همراه دارد
به نقل از ارتباط 27/1/84
No comments:
Post a Comment