چندی پيش آزمونی به تعويق افتاده با استاد عطاران داشتيم. من و ساير هم کلاسی ها برای اين آزمون خودمان را خيلی آمده کرده بوديم و به محض رفتن سر جلسه منتظر بوديم استاد چند سئوال به ما بدهند تا جواب دهيم. ولی من لحظه ای که به کلاس وارد شدم فهميدم از اين حرف ها خبری نيست. استاد با اين مقدمه بحث را آغاز کردند، که چندی پيش يکی از ما به ايشان زنگ زده و خواستار برگزاری امتحان به صورت غيرحضوری شده است و ايشان برای احترام به نظر ايشان و ساير بچه ها، قصد دارند امتحان را در قالب يک سئوال واحد و بسيار کاربردی برگزار کنند. دکتر عطاران ابتدا کتاب نظريه برنامه درسی ميلر را به ما نشان دادند و سپس خواستار اين شدند که برمبنای فصل سوم اين کتاب يعنی همان ديدگاه موضوعی/ديسيپلينی اقدام به نگارش يک مقاله در زمينه طراحی برنامه درسی دوره های مجازی کنيم. اگرچه اين موضوع تا حدودی جذاب به نظر می رسيد، ولی نگارش در زمينه آن کاری دشوار است. يک رويکرد سنتی بايد در قالبی جديد ارايه شود و کليه مسايل مربوط به طراحی برنامه درسی در آن لحاظ گردد. من که تاکنون سعی کرده ام بر روی موضوع متمرکز شوم، ولی انگار انگيزه لازم را ندارم، خدا به خير بگذراند. البته من قبلاً ترجمه های زيادی در زمينه طراحی برنامه درسی آموزش مجازی داشته ام که شايد بتوان با استفاده از آن ها اين مقاله را سامان داد، ولی خدا کند بتوانم تا دوشنبه که آخرين مهلت ارائه مقاله ها است کار را تمام کنم. بعضی اساتيد گاه با تفکرات خود باعث سنت شکنی در محيط سنتی آموزش دانشگاهی می شوند و اين برای ما دانشجويان ايرانی کمی عجيب و ناشناخته است. در دانشگاه تربيت معلم تهران بارها من شاهد اين سنت شکنی ها به گونه های مختلف بوده ام. و در حال حاضر
سه پروژه دارم که بايد انجام دهم تا درس های ترم قبل تمام شود
No comments:
Post a Comment