يادگيری الکترونيکی: همين حالا

ديگه وقت اون رسيده که کمی در مورد همايش فناوری آموزشی در عصر اطلاعات و ارتباطات صحبت کنيم. اين را می گويم چون فردا می خواهم به سمت اون جا حرکت کنم. اين همايش علی رغم بسياری از نقاط قوت مثل ساير همايش ها تاکنون نقاط ضعفی هم داشته است. شايد اولين نقطه ضعف اين همايش تفاوت بين نام همايش و اهداف آن باشد. آيا تنها فناوری آموزشی در عصر اطلاعات، يادگيری الکترونيکی است. بهتر نبود نام همايش را به جای نام فناوری های آموزشی، يادگيری الکترونيکی می گذاشتند. دومين مسأله که فکر من را به خود مشغول کرده، نتيجه داوری های اين همايش است. اين را به خاطر خودم نمی گويم. بيشتر به خاطر بسيار از دوستانم می گم که خود شاهد بودم با چه حرارتی مقاله هايشان را آماده و برای اين همايش ارسال کردند. جالب اين که حتی يکی از مقاله های خود من که با استاد دکتر سيد علی سيادت بود به خاطر نام ايشان مورد داوری قرار گرفت و مقاله ديگر که نام امير مثنوی روی آن بود چند روز بعد از ارسال نتيجه داوری اش اعلام شد. نمی دانم، فکر کنم داورهای بخش دانشجويي همايش بسيار پرکار بودند و نتيجه سه بار داوری تنها پس از چند هفته اعلام شد. بدون آن که به نوع قضاوت ها اشاره ای شود. اين را می گويم که به دوستان بگويم بهتر است به جای فکر کردن به نام و آوازه افراد به توانايي های آنان توجه کنند. اگر يادتان نرفته باشد در هشت سال دفاع مقدس اين جوانان بودند که خاک اين وطن را حفظ کردند و حالا در عرصه علم و دانش نيز مسلماً بچه های خوب اين مرز و بوم هستند که هر روز افتخار می آفرينند و کشور را در همه عرصه ها به اين پيشرفت ها رسانده اند. با همه اين حرف ها باز دست همه مسئولين اين همايش را می بوسم و به همه آن ها خسته نباشيد می گويم. چون کاری که آن ها کردند نقشی تعيين کننده در آينده خواهد داشت. گردهم جمع شدن کارشناسان يک رشته، نتيجه ای جز بالندگی آن و همچنين آغاز حرکتی پايدار برای فردايي بهتر به دنبال ندارد.

به اميد خدا در اهواز همه دوستان را خواهم ديد