گزارش همايش اهواز

از اين‌که گزارش اين همايش را کمی دير می نويسم از همه عذر خواهی می کنم. وقتی پس از کيلومترها و ساعت‌ها قطار ما وارد اهواز شد، احساس کردم پای به سرزمين جديدی گذاشته ام. در راه همه جا سبز سبز بود و ديوار خانه‌ها آن قدر کوتاه، که انسان آزادی را با همه وجود احساس می کرد. ساعت 9 صبح بود که قطار ما به اهواز رسيد، به سرعت از قطار پياده شدم و به سمت مکان همايش حرکت کردم. در راه يکی از مردم خون گرم اهواز مرا همراهی می کرد. مردی جوان که در معدنی در ارمنستان مشغول کار بود. ابتدا او لطف کرد و مرا اشتباهی به دانشگاه آزاد برد. بنده خدا فکر می‌کرد منظور از پرديس دانشگاه همان دانشگاه آزاد است. وقتی به آن‌جا رسيديم. من با تعجب از او پرسيدم مگر دانشگاه شهيد چمران اينجاست. او که تازه متوجه اشتباه خود شده بود از من بسيار عذرخواهی کرد و مجدداً مرا با يک ماشين راهی دانشگاه شهيد چمران نمود. وقتی به دانشگاه رسيدم ساعت نزديک 10 صبح بود. به سرعت به همراه دوستم امير مثنوی به سالن رفتيم و شاهد مراسم افتتاحيه همايش بوديم. پس از مراسم افتتاحيه، نماز و نهار، ارايه مقاله ها در دو سالن آغاز شد. برنامه مراسم بسيار منظم بود ولی گاه به دليل کم لطفی برخی دوستان و عدم حضور در همايش به اجبار برنامه سخنرانی‌ها دچار اشکال می‌شد. در کل، همايش بسيار خودمانی بود و فاصله زيادی با همايش‌های رسمی آن‌چنانی داشت. مقاله‌هايي که در اين همايش ارايه شد، برخلاف انتظار من ضعيف بود. شايد اگر اين مقاله ها 5 سال پيش در همايشی مشابه ارايه می‌شد کسی خرده نمی گرفت. ولی در کشور ما که يادگيری الکترونيکی طی چند سال گذشته پيشرفت زيادی کرده است ارايه مقاله‌هايي در زمينه فوايد و يا ضرورت يادگيری الکترونيکی به نظر خسته کننده و غير مفيد می‌رسيد. دکتر سراجی می‌گفت: بزرگواری از دانشگاه مشهد، جهت دريافت مطالب مفيد و راهبردی در زمينه دانشگاه مجازی به اهواز آماده بود. او از اين که در اين همايش شرکت کرده بود احساس خوبی نداشت، چون هيچ چيز دستش را نگرفته بود. من فکر می کنم دو مسأله باعث چنين موردی شده بود: اولاً اين که اهداف همايش خوب تعيين نشده و منطبق با نيازهای امروز يادگيری الکترونيکی ايران نبود، ثانياً داوری مقاله ها با جهت گيری خاصی صورت گرفته، و سعی شده بود تمامی مقاله‌هايي که برای ارايه انتخاب می‌شود از اعضای هيأت علمی دانشگاه‌ها باشد. من خود شاهد مقاله‌های بسيار خوبی بودم که به وسيله دانشجويان و در قالب پوستر ارايه شده بود. به هر حال نمی خواهم زحمات دوستان را زير سئوال ببرم، فقط قصد دارم نکاتی را جهت بهتر برگزار شدن همايش‌های بعدی گوشزد کنم. نکته ديگری هم که به نظرم قابل ذکر است مکان نصب پوسترها بود. بايد تلاش شود در همايش‌ها، پوستر‌ها در جايي مناسب نصب شود تا افراد بتوانند به خوبی از آن‌ها بازديد کرده و با نظر مولفان آشنا شوند. در اين همايش گاهی سخنران‌ها نيز کارهای جالبی را انجام می‌دادند که به نظرم ذکر آن‌ها خالی از لطف نيست. يکی از سخنران‌ها وقتی جهت ارايه مقاله خود پشت تريبون قرار گرفت، با تعجب متوجه شد که پاورپوينت او به هم ريخته است. او حدود نيم ساعت داشت به پاورپوينت ور می رفت و آخر هم بدون آن که هيچ چيز بگويد پايين آمد. انگار که همه چيز در همان پاورپوينت نهفته بود. اين رويکرد اشتباه در همايش های ما وجود دارد، که سخنران‌ها می‌خواهند با خواندن مطالب از روی صفحه خيال خود را راحت کنند. نکته جالب ديگر سخنرانی يکی از دوستان بود، که به مناسب سال نوآوری و شکوفايي اقدام به ارايه مقاله خود به صورتی جديد نمود. او ابتدا همه اسلايدها را نشان داد و بعد تازه شروع به حرف زدن کرد. اين نوآوری ايشان آن‌قدر جالب بود که ما بعداً کلی خنديديم. البته در مکان همايش هم زير لب دوستان چيزهايي می گفتند که ذکر آن‌ها اين‌جا جالب نيست. در پايان، همايش فناوری آموزشی در عصر اطلاعات و ارتباطات با يک بيانيه نهايی به خاتمه پذيرفت. باز گوشزد می کنم که ضعف مقاله‌ها دليل بر رد زحمات دوستان بزرگوار ما در اهواز نيست. برای همه آن دوستان آرزوی توفيق و

سلامتی می کنم